utrata pamięci

См. также в других словарях:

• utrata — ż IV, CMs. utrataacie, blm «utracenie, stracenie czegoś albo kogoś; strata, ubytek, zanik» Utrata pamięci. Utrata najbliższych. Utrata zdrowia. Utrata kredytu. Upił się do utraty przytomności. ∆ Utrata praw «kara dodatkowa polegająca na utracie,… …   Słownik języka polskiego

• niepamięć — ż V, DCMs. niepamięćęci, blm 1. «brak pamięci (o kimś lub o czymś), zapomnienie» ◊ Pójść, iść w niepamięć «zostać zapomnianym» ◊ Puścić coś w niepamięć «zapomnieć o doznanej przykrości, krzywdzie; wybaczyć» ◊ Wydobyć kogoś (coś) z niepamięci… …   Słownik języka polskiego

• porażenie postępujące — {{/stl 13}}{{stl 8}}med. {{/stl 8}}{{stl 7}} choroba mózgu objawiająca się stopniowym zanikiem jego czynności (utrata pamięci, niemożność logicznego myślenia, poprawnej artykulacji słów), atakami epileptycznymi i apoplektycznymi; spowodowana… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaćmienie — n I 1. rzecz. od zaćmić. 2. lm D. zaćmienieeń «zasłonięcie części lub całej tarczy ciała niebieskiego przez inne ciało niebieskie lub przejście ciała niebieskiego świecącego światłem odbitym przez obszar cienia rzucanego przez inne ciało» ∆… …   Słownik języka polskiego

• amnezja — ż I, DCMs. amnezjazji, blm med. psych. «utrata lub osłabienie pamięci, zwykle dotyczące wydarzeń pewnego okresu, występujące na skutek różnorodnych przyczyn, np. urazu głowy, chorób psychicznych, padaczki i in.; niepamięć» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• osłabienie — n I 1. rzecz. od osłabić Osłabienie sił wroga. 2. «utrata sił, wycieńczenie organizmu, wyczerpanie» Ogólne osłabienie. Odczuwać osłabienie. Osłabienie wzroku, słuchu, pamięci …   Słownik języka polskiego

• paraliż — m II, D. u, blm med. «utrata siły mięśniowej, bezwład wywołany uszkodzeniem elementów ruchowych ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego; porażenie» Paraliż kończyn, mózgu. Zostać dotkniętym paraliżem. Dostać paraliżu. Ulec paraliżowi. ∆… …   Słownik języka polskiego

• zapaść — I dk Vc, zapaśćpadnę, zapaśćpadniesz, zapaśćpadnij, zapaśćpadł, zapaśćdłszy zapadać ndk I, zapaśćam, zapaśćasz, zapaśćają, zapaśćaj, zapaśćał 1. «osunąć się w głąb, spaść, opuścić się w dół; stać się wklęsłym, wklęsnąć; zagłębić się, pogrążyć się …   Słownik języka polskiego